UT95

Vandaag stond de hele dag in het teken van de UT95. Dit is de highway tussen Blanding en Hanksville en  het is echt een prachtige route. Allereerst zijn we in Monticello eerst nog even om wat franse bread rolls gegaan. Vervolgens hebben we een stop gemaakt bij House on Fire. Je komt langs een fee-station, waar je 2$ per persoon in stopt en na 450m zien we al 2 andere auto's staan, dus wij zetten onze bolide daar ook. Van de www.ontdek-amerika.nl site hebben we de coordinaten opgeschreven waar de HoF zich moest bevinden. We beginnen aan de wandeling (1,5 km) en volgen een soort van (zandachtig) pad en lopen eigenlijk de hele tijd langs een wash. Ook hier schieten weer veel hagedisjes voor ons weg. We komen volgens de gps steeds dichter bij de ruines dus we lopen goed. Op een gegeven moment splitst het pad zich en als we naar boven kijken zien we 2 andere personen, hier is het. Deze ruines zijn waarschijnlijk 1000 jaar geleden gebouwd door Anasazi Indianen. Als je op het goede tijdstip bent (en dat waren we ongeveer, al zal in het voor-en najaar de zon wel lager staan, waardoor het effect nog groter is), dan lijkt het net of de ruine in vuur staat. 

We zijn hier rond kwart voor 11 en blijven hier een uurtje zitten. Je ziet ook echt verschil tussen de foto's van kwart voor 11 en half 12, grappig is dat. Inmiddels zijn er meer mensen aangekomen en zijn we uiteindelijk met 7 personen. Wij zijn de eerste die weer weg gaan. We hebben vandaag nog veel meer moois te bekijken!

Onze volgende stop is Natural Bridges NM. We stoppen hier met name omdat ik naar de wc moet, maar nu we we toch zijn, nemen we de route door het park (15 km). Bij het visitor centre halen we een parkmap en krijgen we zelfs een Nederlandstalige handleiding. Das toch mooi dat ze dat hier hebben! We doen dit park op z'n Japans. We stoppen alleen bij de natuurlijke bruggen (er zijn er 3), maken een foto van afstand en stappen weer in de auto. Nu is dit ook niet echt een park voor lange wandelingen. Hieronder een foto van Kachina bridge.

We vervolgen onze route weer via de UT95 en de weg wordt steeds mooier en mooier. Vaak hebben we aan onze linkerhand bruinrode rotsachtige bergen, terwijl we aan onze rechterhand een wit/geelachtige canyon zien (dit gaat dus juist naar beneden, een soort van afgrond). Het is hier zo mooi, maar dit is niet op een foto vast te leggen!

We maken wat foto's van de brug over de Colorado river en stoppen bij Hite overlook.

We gaan weer verder en onze volgende stop is Leprachaun Canyon, dit is een slotcanyon, welke we ook weer kunnen bereiken via een aantal gps coordinaten. Het is inmiddels als half 3 en het is erg heet (41 graden). We twijfelen nog even of we wel zullen starten, maar de slotcanyon trekt toch. We spreken af dat als we het echt veel te warm vinden, dat we omdraaien. We zetten het startpunt in onze gps horloge. We maken een broodje klaar, nemen banen en perzikken mee en heel veel drinken en gaan van start. Er staat een klein beetje wind, ondanks dat dit net een warme fohn is, is het toch wel lekker. We gaan naar onze eerste coordinatiepunten. We stoppen veel om even te drinken. Af en toe hebben we schaduw, de wandeling is best zwaar door de warmte en doordat we door mul zand lopen. Na een tijdje komen we aan bij onze eerste punten. Dit is het begin van de canyon, maar deze loopt dood. 

  

Gelukkig wisten we dat, en we hebben gelezen dat we langs de rechterkant over dit stukje heen kunnen lopen. We genieten nu al van dit moois en zijn blij dat we toch aan de wandeling zijn begonnen. Julian helpt me omhoog en we lopen verder. Al snel zien we het begin van Leprachaun canyon.

  

De wanden staan eerst nog ver van elkaar, maar al snel wordt het smaller. Wat zijn slotcanyons toch mooi! We zien ook hier weer veel hagedissen.

We lopen de canyon verder in, totdat hij doodloopt. Julian probeert nog even of hij verder kan, ergens een stukje omhoog en door een heel smal stuk, maar helaas verder gaan lukt niet. Het voordeel van een slotcanyon is ook dat het hier veel koeler is. Dus we lopen een stukje terug en op een mooi plekje eten we ons fruit op en drinken we nog wat.

  

Dan beginnen we weer aan de wandeling terug. Gelukkig is er eigenlijk maar 1 richting die je kunt oplopenn, maar we zijn toch erg blij met de coordinaten. Als we bij de auto terug zijn, zijn we erg blij. Blij dat we weer veilig terug zijn, blij dat we de wandeling toch gemaakt hebben en blij dat we de airco vol aan kunnen zetten! We pakken de pringles erbij en beginnen aan het laatste stukje naar Torrey waar we de komende 2 nachten slapen.