We rijden via de Scenic Byway 12 van Torrey naar Bryce. Deze weg is ook prachtig, maar ik denk dat ik de 95 (die we 2 dagen geleden hebben gereden) net iets mooier vindt. Ook hier zien we weer veel Aspen staan, dus in de herfst zal het hier ook machtig mooi zijn met alle herfstkleuren in de bomen. We stoppen bij een aantal uitkijkpunten en doen lekker op het gemakje. Het is wederom een beetje heiig en het is weer zo weids, dat je de uitzichten eigenlijk niet op een foto kunt vastleggen.
Op een gegeven moment zien we een wolf de weg oversteken! Wat een mooi beest. We zien hem op nog geen 30 meter. Prachtig. Overal staan bordjes met 'Free range' en ' pas op voor overstekende koeien'. En ja hoor, als we net een bocht uitkomen, moet ik best hard remmen voor koeien op de weg.
Bij Cannonville hadden we bedacht om de wandeling door Willis Creek te doen. We stoppen dan ook even bij een BLM-kantoor, maar de meneer achter de balie vertelt dat er wat actieve onweersbuien in de omgeving zitten. Het kan boven Willis Creek strakblauw zijn, terwijl het verder op regent en dan kan de canyon vollopen met water van hogerop. Hij adviseert om deze wandeling in de ochtend te maken, als er minder kans is op onweersbuien. Jammer maar helaas. Nog geen tien minuten later krijgen we een enorme plens- en hagelbui over ons heen. We moeten zelfs even stoppen omdat we niets meer zien. Gelukkig dat we nu niet in de canyon zitten! We rijden dan maar door naar ons hotel voor de komende 2 nachten en checken alvast in. Blijkbaar is er iets fouts gegaan met de reservering, want ze hebben 6(!) kamers voor ons gereserveerd. Vreemd, maar goed. Alles wordt recht getrokken, we krijgen de sleutels en de wifi code, maar we worden al gewaarschuwd, dat de ontvangst slecht is. Nou, hij is zo slecht dat we geen ontvangst hebben...
En dan is het wachten geblazen! Op familie Frederiks. We hebben ze vanochtend heel even via de chat gesproken en ze waren al om 3 uur klaar wakker. Wij lezen wat en kijken een serietje op de laptop/ipad en krijgen wederom een plens- en hagelbui.
Maar als deze na een kwartier weer voorbij is, knapt het weer toch een klein beetje op. We verwachten ze pas tegen etenstijd, dus we gaan nog even lekker relaxen in de jaccuzzi. En dan horen we de toeter van een Equinox, daar zijn ze! Wat is dat gek om elkaar helemaal hier te zien. De kids zijn helemaal blij en wij ook. Ze willen natuurlijk met ons mee zwemmen.
We hebben gezellig kamers naast elkaar, dus we lopen wat heen en weer. Het hotel valt 100% mee (we hadden een wat shabby achtig iets verwacht, maar het was het enige redelijk wat we nog konden boeken. De tijd vliegt voorbij en als we tegen half acht willen eten en we naar het restaurant lopen dat bij het hotel hoort, moeten we dik 20 minuten wachten. Dat vinden we te lang voor de Amelie en Thijs, die hebben er tenslotte al een hele lange dag opzitten (na gisteren al meer dan 24 uur wakker te zijn geweest tijdens de vliegreis), dus we gaan even verder op zoek. Helaas vinden we niets, dus terug naar het hotel en we stellen voor hun wat samen uit de koelbox (broodje ham-kaas, wortels, watermeloen en chippies). Julian en ik gaan terug naar het restaurant en bestellen daar wat om mee te nemen (het is nog steeds erg druk). Helaas smaakt het niet allemaal even lekker, maar we hebben toch wat binnen. We kletsen nog even bij en maken het niet te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten