Work out

Nog even vergeten te melden gisteren: Aan het eind van de Jemez Mountain trail kom je door het dorpje Los Alamos. Dit dorp is in 1943 uit de grond gestampt en hier werd de atoombom ontwikkeld (welke in 1945 op Hiroshima en Nagasaki zijn gegooid). Ook nu nog staan hier nog verschillende labaratoria onder het mom van onderzoek gericht op de nationale veiligheid van de USA. We hadden al gezien dat er verschillende camera's in de straten hingen en op een gegeven moment kwamen we dan ook uit bij een soort security post. Hier moest je je rijbewijs laten zien voordat je verder mocht. Toch vreemd zo in de middle of nowhere... Nou ja, we zijn veilig genoeg bevonden en mochten weer verder rijden.

Vanochtend waren we weer iets later wakker (half zeven). Na het ontbijt (wederom inbegrepen, alleen werden we nu bediend i.p.v. dat het self service was. Onze voorkeur gaat eigenlijk uit naar het 2e) en het maken van het verslag zijn we in de auto gestapt voor wat boodschappen. Alleen bij de Walmart in Taos hadden ze geen versafdeling (broodjes, fruit e.d.), dus hebben we ook nog de Albertsons opgezocht. Daarna weer in de auto gestapt om zo'n 175 km te rijden naar onze volgende overnachtingsplaats, nl. Great Sand Dunes Lodge. Halverwege zijn we nog even gestopt langs de kant van de weg gestopt voor een lunch.

Net voor Great Sand Dunes NP ligt nog een waterval: Zapata Falls. Om hier te komen rijden we eerst dik 5 km over een overharde weg, dus we komen heerlijk door elkaar gehusseld boven aan. We trekken onze  wandelschoenen aan en beginnen aan de wandeling (ongeveer 800 meter). Boven gekomen kun je via wat geklauter dichterbij de waterval komen, vanaf het pad zie je de falls nl. niet liggen. Na een klein stukje houd ik het voor gezien, want dit is niet voor mijn knie. Julian loopt wel verder door tot aan de waterval. Het is leuk om van de ene steen naar de andere te springen door een kleine canyon en dan uiteindelijk helemaal nat te worden van de waterval! Hij paste niet eens helemaal op de foto.

  

Na de wandeling zijn we gaan inchecken bij de Lodge. Deze ligt ongeveer 4 miles buiten het park en vanuit je patio kijk je zo op de duinen onder het genot van zingende kolibries. Wat een geweldig uitzicht. Met de lodge zelf is ook helemaal niets mis. Normaal als je in de Nationale Parken in een lodge verblijft, betaal je vaak de hoofdprijs voor weinig gemak, maar deze lodge heeft alles: een koelkast, magnetron, airco, tv, internet, zwembad. We nemen meteen even een duik in het zwembad. 

's Avonds eten we in het restaurantje dat bij de lodge hoort. De service is erg goed, het eten staat supersnel op tafel en smaakt ook nog eens goed (burritos en quesedillas). Ik denk dat we binnen een half uur weer buiten staan! Zo snel hebben we nog nooit gegeten. We stappen de auto in en rijden naar de duinen. Helaas werd het steeds bewolkter naarmate de middag vorderde, waardoor het nu bijna helemaal dicht getrokken is. De duinen moeten erg mooi zijn met de ondergaande zon, maar dat gaat vanavond niet lukken. Het valt niet mee om door het mulle zand te wandelen. Op een gegeven moment gaat Julian alleen verder, want ik durf het niet aan met mijn knie. Dus ik ga lekker in het zand zitten en Julian ploetert zich een weg omhoog. Inmiddels steekt er een flinke wind op en worden we meteen lekker gescrubd.

  

  

  

Na een flinke workout voor Julian gaan we weer terug naar de lodge voor een welverdiende douche! Onderweg zien we nog wat hertjes en vanaf onze patio genieten we nog even van de zonsondergang.